Doorgaan naar hoofdcontent

Posts

We kregen het allemaal

Koud, regenachtig, guur, hagel en sneeuw, er was van alles voorspeld en we kregen het gisteren allemaal. In zo'n geval gaan we booodschappen doen, die moeten toch ook gedaan worden. Jammer dat ik mijn camera niet bij me had, ik nam deze foto met mijn telefoon maar als je de foto vergroot kun je zien dat er wat sneeuw ligt op de verste hellingen. Het zal ter hoogte van Col de 4 Vios zijn, dat is zo'n 1100 meter hoog. De col de Mezenc (1753m) die daar in de buurt ligt zal ongetwijfeld een witte hoed hebben. We vertrokken rond 9 uur met 4 graden en regen naar Privas en kwamen twee uur later terug met de boodschappen, het was nog steeds 4 graden en nu hagelde het. Sneeuw- en hagelbuien volgden elkaar op dus dan de middag ook maar nuttig besteden. Als we in het voorjaar veel tuinwerk hebben en het weer is goed zijn we liever buiten bezig, het huishouden wordt dan behoorlijk verwaarloosd in huize Berends. Eerst alle stofnesten van afgelopen winter verwijderd en daarna met een emmertj

Versieren

Ik haal het buiten naar binnen met al dat moois in de tuin. Een paar takken van de kleine sering in een oude brocantevaas geeft al een mooi beeld en bijkomend voordeel is de lekkere geur die de takken met zich mee in huis brengen. Een overgebleven takje wordt bij het beeld van kleine Trees neergezet wat in de badkamer staat. Ik heb een hele serie van die kleine vaasjes, van glas maar sommige ook van kristal, allemaal op brocantemarkten gevonden. Dan ook maar twee terrassen lager gedaald naar de grote sering die staat te bloeien dat het een lieve lust is. Met een arm vol kwam ik naar boven en vulde er drie vazen mee waarvan er een op dit tafeltje op de cour een plekje vond. Er stond een koude wind gistermorgen, de temperatuur was tien graden teruggevallen dus ik koos ervoor om dit terrasje schoon te maken, lekker uit de wind. Al het losse spul kreeg weer een plekje, in het najaar wordt dit in de tuinkamer opgeborgen. De kan met seringen maakte mijn werk daar helemaal af, er kan weer wat

Tuinwerk

Als ik morgens wakker word loop ik altijd direct door naar de badkamer om te gaan douchen maar eerst kijk ik even door het raam naar de tuin. En als ik dan net als gistermorgen onze kersenboom zo in het ochtendlicht zie staan pronken pak ik eerst even mijn camera, gooi het raam open en maak een foto. Hier krijg je toch nooit genoeg van. Nadat ik alle potplanten nagekeken had en ze hier en daar een plekje had gegeven ben ik gisteren met wieden begonnen. Er staat heel wat klein spul in de border wat ik er beslist niet in wil hebben, dus op de knietjes dan maar. Ik had het al gemerkt  toen we hier begin februari waren maar nu gaat het nog beter, ik kan knielen met mijn knieprothese en dat is heel fijn als je van tuinieren houdt. Ik doe het voorzichtig, niet te lang achter elkaar en altijd een kussentje onder de knieën.  Het lijkt al heel wat, mijn border maar toch moet er nog wel wat in gebeuren. Maar kleur is er al veel, dat komt natuurlijk door die grote plukken euphorbia. En door die k

Episode Cevenol

Sinds begin februari is het zuidoosten van Frankrijk  getroffen door zes Cevennenstormen.  Dit zijn zeer hevige, lokale stormen die gepaard gaan met harde wind en stortregens - meer dan 200 mm neerslag in 24 uur - wat in de meeste gevallen leidt tot overstromingen. Deze situatie is des te verrassender omdat dergelijke gebeurtenissen meestal in de herfst plaatsvinden, wanneer de zee nog warm is. Dit is momenteel niet het geval, aangezien het water in de Middellandse Zee gewoonlijk begin maart het laagste punt van het jaar bereikt. De laatste Cevenol was op 30 maart, een week voordat wij in de Ardèche aankwamen. Op internet zagen we in die week al verontrustende beelden van het kolkende water in de rivieren. Deze foto's zijn van een week geleden, de hellingen zijn zo verzadigd dat er water uit blijft stromen terwijl het de hele week al droog is met twee hele warme dagen. Het stopt niet, er loopt dag en nacht water naar de bocht beneden waar het verder stroomt. Door een van de stormen

Het eerste fietsritje

Zondags wordt er niet gewerkt, dan willen we de vleugels even uitslaan. We hebben hier temperaturen van rond de 25 graden op dit moment dus heerlijk weer om op de fiets te stappen. Wel met enige aarzeling van mijn kant want zou dat allemaal wel gaan met die nieuwe knie, dat stijgen en dalen. Ik moet om te beginnen al direct stijl naar beneden en dat vond ik maar niets. Knijpen in de remmen en het ging, natuurlijk ging het. Vaak zit zoiets meer in je hoofd dan in je lijf. En met dat stijgen en dalen ging het ook prima, ik voelde niets van mijn knie dus ik begon te genieten van de omgeving. Allereerst van alle omgeploegde akkertjes, tientallen hebben we er gezien, klaar om te gaan beplanten. Ik ben een kind van mijn vader, die kon daar ook zo van genieten als ik hem in het voorjaar rond reed in de Krimpenerwaard. En seringen, die kwamen we ook overal tegen, soms verschillende kleuren tegelijk. Grote en kleine struiken, bij huizen maar ook in het wild. We dronken koffie in Saint Sauveur d

De hosta van mijn schoonmoeder

Ik heb deze hosta al zeker vijftien jaar geleden van het erf van mijn schoonmoeder meegenomen en hij ging direct in de bus mee naar Frankrijk. De eerste paar jaar werkte wij nog dus er was niemand in die jaren om de plant af en toe water te geven maar toch overleefde hij het. Dat zegt wel wat over deze plant. Hij staat op de cour en krijgt daar weinig zon. Geen last van slakken hier en ieder jaar weer staat hij groots in het blad. Verleden jaar merkte we dat de bodem van de ijzeren bak waarin de plant stond volledig doorgeroest was en het lukte ons om bij een brocantewinkel een nieuwe 'oude' op de kop te tikken, een slag groter. Het was nu de tijd om hem over te zetten maar hoe krijg je zo'n plant uit een bak vol met wortels? In die grote kelder van ons vol met allerhande gereedschap had Mart natuurlijk ook een doorslijpschijf voorhande waarmee hij de bak te lijf ging. Manlief dacht de twee helften even opzij te buigen maar die weken geen centimer. Op een kruk dan maar en d

Opschoondag in Le Serret (2)

Ondertussen had Bernard toen we onze opschoondag vervolgden in het dorp de overhangende klimop boven de twee basins met een grote heggenschaar geschoren. Zowel het water in de twee bassins als het water bij de oude wasplaats liep nog maar met een zielig stroompje. Jean-Pierre was een paar dagen geleden al op onderzoek uitgegaan en had de vermoedelijk bron ontdekt die hij samen met Patrice  weer goed werkend heeft gekregen. Waarschijnlijk ergens een verstopping maar het water stroomt weer zoals het hoort. 'Pluk mijn tulpen maar hoor' zei buurvrouw Silvy, 'wij zijn er de komende weken toch niet'.  Lief van haar maar ik laat ze staan, ik vind het zo'n vrolijk gezicht als ik door het dorp loop. Kijk, het eerste bassin begint al te vullen en het tweede is al weer half vol. We mochten onze lunch opeten op het terras bij Etienne en Angèle in Seignebelle. We brachten gezamelijk vier flessen wijn mee en we waren met zijn achten. De flessen gingen leeg mee terug. Ze genoten,